• Als [a] wordt gezegd, schrijven we a;
• als [aa] wordt gezegd,
  • schrijven we aa in een gesloten lettergreep (zoals in baas, zaak),
  • en a in een open lettergreep (zoals in basis, zaken).
     

We schrijven ook een enkele a in een open lettergreep of aan het eind van het woord.
voorbeelden: halacha, seoeda, Sjoa
 

• in een gesloten lettergreep met klemtoon;
  voorbeelden: mesjoggaas, metaarhuis
• in een open lettergreep met klemtoon vóór ch + klinker, sj + klinker, of ts + klinker.
  voorbeelden: kedaaches, paached

• Als [o] wordt gezegd, schrijven we o;
• als [oo] wordt gezegd,
  • schrijven we oo in een gesloten lettergreep (zoals in room, school),
  • en o in een open lettergreep (zoals in romig, scholen).
     

We schrijven ook een enkele o in een open lettergreep aan het eind van het woord.
voorbeelden: kehillo, lachavero, Touro
 

• in een gesloten lettergreep met klemtoon;
  voorbeelden: balboos, balbooste, poorsjen, tofelemoon
• in een open lettergreep met klemtoon vóór ch + klinker, sj + klinker, of ts + klinker.
  voorbeelden: boocher, goochem, droosje, koosjer, poosjet, kootsen

• Als [i] wordt gezegd, schrijven we i;
• als [ie] wordt gezegd, schrijven we ie
  • in een gesloten lettergreep (zoals in brief, fiets, gespierd),
  • in een open lettergreep aan het eind van een woord (zoals in bacterie, die, olie),
  • en in een beklemtoonde open lettergreep eerder in het woord (zoals in gierig, kopieën, spiegel),
  en schrijven we i in een onbeklemtoonde open lettergreep (zoals in figuur, meniën, riool).
   

• onder andere in Jiddisje woorden met een Duitse oorsprong als fisj, gesjir, knisj en milchig (waarbij [ie] wordt gezegd),
• en in een open lettergreep aan het eind van het woord (maar in ingeburgerde gevallen ie).
  voorbeelden: Bavli, blini, Israëli, nasi; hassebassie, kassavie, moutsie)
   

• in een gesloten lettergreep met klemtoon;
  voorbeelden: arviet, Beresjiet, chajiem, chamsien, Davied, Elohiem, Hagaliel, kedien, ketiev, sjlemiel, talliet
• in een open lettergreep met klemtoon vóór ch + klinker, sj + klinker, of ts + klinker;
  voorbeelden: jieches, kiechelech, piechem; kadiesja, kadiesje, iesje, kiesjelisj; mechietse, tsietses, tsietsiet
• als een niet-eindlettergreep open is en de klemtoon heeft. De spelling ie wordt vooral toegepast als het wenselijk is om aan te geven dat de lettergreep beklemtoond is, met name als de volgende lettergreep een sjwa heeft.
  voorbeelden: alieë, bieme, choliele, chesjiewes, jesjieve, mediene, onbesjrieën, slieche, sjtiebel, wejievrech

• Als [e] wordt gezegd, schrijven we e;
• als [ee] wordt gezegd, schrijven we ee:
  • in een gesloten lettergreep (zoals in feest, veeleer)
  • en in een open lettergreep aan het eind van een woord (zoals in abonnee, dominee, mee),
  en schrijven we e in een open lettergreep eerder in het woord (zoals in berin, nadelig).
   

• onder meer als de weergave met een e tot een traditie hoort waarvan we niet willen afwijken.
  voorbeelden: Baäl Sjem, Betsa, etsiem, hechal, Hillel, Imanoeël, letsan, piël, tswej, Zeëv
   

• in een beklemtoonde open lettergreep aan het eind van een woord;
  voorbeelden: haolam hazè, Menasjè
• maar niet in een beklemtoonde open lettergreep eerder in het woord, zoals bij de zogeheten nomina segolata en in vergelijkbare andere gevallen.
  voorbeelden: chesed, derech, erets, even, kever, jeled, nefesj; aseret, tiferet
   

• in een gesloten lettergreep met klemtoon, onder meer als het wenselijk is om aan te geven dat de lettergreep beklemtoond is (waardoor een uitspraak als sjwa wordt voorkomen);
  voorbeelden: ameen, aveel, Bokeer, chateef, chaveer, halleel, hechsjeer, Jardeen, joveel, koleel, Reoeveen, sofeer, sjocheet
• in een open lettergreep aan het eind van het woord;
  voorbeelden: Asjree, atsee, hee, Kol Nidree, koree, Pirkee Avot, tamee
• in een open lettergreep met klemtoon vóór ch + klinker, sj + klinker, of ts + klinker.
  voorbeeld: Wajeesjev

• als de klank in de moderne Israëlische en Jiddisje uitspraak gezegd wordt;
• als traditioneel een letter e geschreven wordt en het weglaten daarvan zou leiden tot een on-Nederlandse medeklinkercombinatie;
  voorbeelden mét een e aan het begin: benee, gemar, geniza, gevoera, kedoesja, kehila, ketoeba, pesjat, peticha, sekila, sjechina, sjema, tefila, zechoet;
  maar geen e aan het begin bij: bracha, brachot, briet, drasj, glila, kria, pria, sfaradi, sfariem, sfira, slicha
• als het woord eindigt op een on-Nederlandse medeklinkercombinatie (zoals voorkomt bij woorden uit het Jiddisj), ook als de sjwa in die combinatie niet of nauwelijks wordt uitgesproken; maar we schrijven die e alleen als dit geen verdere consequenties heeft voor de spelling;
  voorbeelden: mammelosjen, sjeitel; maar nign (niet niggen) en sjtetl (niet sjtettel)
• als de weergave met een e hoort tot een traditie waarvan we niet willen afwijken.
  voorbeelden: Berachot, Beresjiet

• aingemachts, jiddisjkait, Kraiz, raboisai, Taits;
• Alejchem, drejdel, knejdlech, tswej;
• Moicher, raboisai, soides, Toire;
• kaulisj, klaus, sjaukelen;
• brouges, pesoules, Toure